နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ - ၃
ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔ရဲ႔ေတာင္ဘက္မွာ အေရာင္အေသြးစံုတဲ့ ပန္းခင္းႀကီးေတြ၊ မ်က္ေစ့တဆံုး တေမွ်ာ္တေခၚျမင္ရတဲ့ ေျပာင္းဖူး၊ ေကာ္ဖီ၊ အာလူး၊ ငရုပ္၊ သခြားစတဲ့ စိုက္ခင္းႀကီးေတြ၊ စိုေျပစိမ္းလန္းတဲ့ လိေမၼာ္၊ သရက္၊ မာလာကာ ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြရွိပါတယ္။
ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ အဲဒီပန္းခင္းႀကီးေတြ၊ စိုက္ခင္းႀကီးေတြ၊ ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြထဲမွာ ရာသီ အလိုက္ ထြန္ယက္၊ စိုက္ပ်ဳိး၊ ေရေလာင္းေပါင္းသင္၊ ေဆးျဖန္း၊ ေဆးပက္၊ ခူးဆြတ္၊ ထုတ္ပိုး၊ ေရာင္းခ်တဲ့ အလုပ္ ေတြကို မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသူေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အလုပ္သမားေတြပါ။
အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ မိသားစုတို႔ ေနထိုင္ရာ တဲအိမ္မ်ား
ေဒသခံအလုပ္သမားအဖြဲ႔ေတြရဲ႔ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ စိုက္ခင္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တေသာင္း ေက်ာ္ရွိၿပီး အမ်ားစုကေတာ့ မိသားစုအလိုက္ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မဲေဆာက္ၿမိဳ႔နဲ႔ ကီလို(၃ဝ)ေက်ာ္ကြာေဝးတဲ့ ေဟြႏို႔ကလယ္အရပ္မွာေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အိမ္ေထာင္ စု ၁ဝဝ နီးပါးရွိပါတယ္။ သူတို႔အားလံုး ၿခံရွင္ေတြ၊ စိုက္ခင္းရွင္ေတြ ေနရာခ်ေပးတဲ့ ေျမကြက္လပ္ေတြမွာ ဟိုတစု၊ ဒီတစုနဲ႔ တဲအိမ္ ေလးေတြ ထိုးၿပီးေနၾကပါတယ္။ ႏွင္းဆီၿခံတၿခံနဲ႔ မနီးမေဝး ေျမကြက္လပ္တခုမွာ တဲအိမ္ေလး(၆)လံုးစုရွိတဲ့ အစုကေတာ့ ကိုဝင္းေအာင္တို႔ အစုပါ။ ကိုဝင္းေအာင္တုိ႔အစုက ႏွင္းဆီၿခံ(၂)ၿခံမွာ အလုပ္လုပ္ပါ တယ္။
ႏွင္းဆီစိုက္ခင္း
“က်ေနာ္ ဒီႏွင္းဆီၿခံမွာလုပ္တာ (၁ဝ)ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ၾကာေတာ့ သူေဌးက က်ေနာ့္ကိုယံုၿပီး ႏွင္းဆီၿခံကို က်ေနာ္နဲ႔ လြဲ ထားတာ။ က်ေနာ္ကပဲ ၿခံနဲ႔အလုပ္သမားေတြကို ႀကီးၾကပ္ရတယ္။ အလုပ္သမားေတြက ကိုယ့္ လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ ျပႆနာမရွိဘူး။ ျပႆနာက ႏွင္းဆီၿခံကို ျဖန္းရတဲ့ ေဆးေတြကို ကိုင္တြယ္ေနရတဲ့ ျပႆနာပဲဲ” လို႔ ကိုဝင္းေအာင္က ေျပာပါတယ္။
ကိုဝင္းေအာင္ရဲ႔ မ်က္လံုး(၂)လံုးဟာ ပတၱျမားေက်ာက္လို နီရဲေနၿပီး၊ မ်က္ရည္ပူေတြယိုစီးကာ မခံခ်ိ မခံသာ ေအာင္ ႀကိမ္းစပ္ကိုက္ခဲေနပါတယ္။ ဒီေဝဒနာကို သူ ခံစားရတာ (၇)ႏွစ္နီးပါးရွိပါၿပီ။ ႏွင္းဆီပင္ေတြ ႀကီး ထြားဖို႔၊ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေဝေဝ ဆာဆာ ဖူးဖို႔ပြင့္ဖို႔အတြက္ ေဆးစပ္၊ ေဆးျဖန္းတဲ့အလုပ္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ ခဲ့ရလို႔ ဒီေဝဒနာကို သူရခဲ့တာလို႔ ကိုဝင္းေအာင္က ေျပာပါတယ္။
“ႏွင္းဆီကစိုက္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး အပင္သန္ေအာင္ ေဆးျဖန္းရတယ္။ ဖူးခ်ိန္၊ ပြင့္ခ်ိန္ဆိုရင္ တပတ္ကို(၁)ႀကိမ္။ တႀကိမ္ကို မနက္(၁)ခါ ည(၁)ခါျဖန္းရတယ္။ မိုးရြာတဲ့ေန႔ေတြဆို ေဆးကပယ္ေတာ့ တေန႔ကို(၃)ႀကိမ္ ေန႔တိုင္း ျဖန္းရတယ္။ ျဖန္္းဖို႔ေဆးကို အရင္ဆံုး အခ်ဳိးက်ေအာင္ စပ္ရတယ္။ ေဆးကလည္း အရမ္းျပင္းေတာ့ ၾကာေတာ့ မ်က္လံုးကိုထိတာေပါ့” လို႔ ကိုဝင္းေအာင္က ေျပာပါတယ္။
ႏွင္းဆီၿခံေတြကိုျဖန္းတဲ့ ဓာတုေဆးဟာ ကိုဝင္းေအာင္ကိုသာမက ႏွင္းဆီၿခံလုပ္သားေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔ မိသား စုေတြကိုပါ ဒုကၡေပးေနတာပါ။ ဒီဒုကၡကို သိေနေပမယ့္ ႏွင္းဆီၿခံက သူတို႔ မိသားစုေတြကို ထမင္းေၾကြးေနတာ ဆိုေတာ့ ႏွင္းဆီၿခံနဲ႔ ေဝးရာကိုလည္း သူတို႔ ေရွာင္ေျပးလို႔မရ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဦးမိုးၫိုတို႔အစုကလည္း ေဂၚဖီထုတ္ေတြႀကီးထြားဖို႔၊ ၾကက္သြန္ခင္းေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ေဆးပက္ေဆးျဖန္း အလုပ္ကို လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို (၃)ႏွစ္နီးပါးလုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးမိုးၫိုတေယာက္လည္း လက္ဖဝါးႀကီးေတြ ေယာင္ယမ္းကိုက္ခဲ ၿပီး ညည အိပ္မရလို႔ ငုတ္ထုတ္ ထထိုင္ေနရပါတယ္။
ဦးမိုးညိဳ၏ ေယာင္ယမ္းေနေသာ လက္မ်ား
“လက္ကကိုက္တာ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ဘူး။ အိပ္လို႔လည္း မရဘူး။ ညဘက္ေတြဆို ေအးေတာ့ပို ဆိုးတယ္။ ေရ ေႏြးပူနဲ႔ ထၿပီးစိပ္ရတယ္။ ေနသာသလိုရွိေပမယ့္ ကိုက္တာကေတာ့ မေပ်ာက္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့လက ျမန္မာျပည္ျပန္ ၿပီး ဆရာဝန္ေတြ၊ ဗိေႏၶာဆရာေတြနဲ႔ ကုၾကည့္ ေသးတယ္။ ႏြားတရွဥ္းနဲ႔ လယ္တခင္းသာ ကုန္သြားတယ္ မသက္သာဘူး” လို႔ ဦးမိုးၫိဳက ေျပာပါ တယ္။
ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ဓာတုေဆးေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ၾကရသလို ရာသီအလိုက္ လိေမၼာ္ သီးခူး၊ ေျပာင္းဖူးခ်ဳိး၊ ငရုပ္သီးစြတ္၊ အာလူးေဖာ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ ကေလးေတြမွာ လည္း စိုက္ခင္းရွင္ေတြ၊ ၿခံရွင္ေတြတိုက္ေၾကြးတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးေတြေၾကာင့္ အခက္ ႀကံဳေနရတယ္လို႔ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ က ေျပာၾကပါတယ္။
ၿခံရွင္ေတြ၊ စိုက္ခင္းရွင္ေတြက သူတို႔အလုပ္ေတြ ေငြကုန္္ေၾကးက်နည္းနည္းနဲ႔ ရက္တိုတိုအတြင္းမွာ ၿပီး ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ စိတ္ၾကြေဆးကို အလုပ္သမားေတြကိုတိုက္တဲ့ ေသာက္ေရ၊ အခ်ဳိရည္ေတြထဲမွာ ထည့္ၿပီး တိုက္ၾကတာပါ။ အေတြ႔ အႀကံဳရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြက ဒီအႏၱရာယ္ကို သတိရွိရွိနဲ႔ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ အလုပ္ရွင္ လုပ္သမွ်ငံုခံ ေနရပါတယ္။
သီးႏွံခင္းမ်ား၊ ထုိစိုက္ခင္းမ်ားထဲမွာပင္ ျမန္မာလုပ္သားတို႔ ဥပေဒမဲ့သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံၾကရသည္
“သူတို႔ ေျပာသလို မလုပ္ရင္၊ သူတို႔ကို အာခံတယ္လို႔ထင္ရင္ ၿခံရွင္ေတြ၊ စိုက္ခင္းပိုင္ရွင္ေတြက သူတို႔ လက္သပ္ေမြးထားတဲ့ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ၊ လူယံုေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးတာ။ တခ်ဳိ႔ အသတ္ ခံရတာေတြ ေတာင္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မေျပာရဲဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မတိုင္ရဲဘူး”လို႔ အလုပ္ သမားတဦးက ေျပာျပပါတယ္။
ၿမိဳ႔နဲ႔အလွမ္းေဝးတဲ့ စိုက္ခင္းေတြ၊ ၿခံေတြထဲမွာေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ အႏၱရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားမွာ ဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရတာပါ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွတဲ့အခါမွာ အဲဒီစိုက္ခင္းႀကီးေတြ၊ ၿခံက်ယ္ႀကီး ေတြဟာ သူတို႔ကို ျမွဳပ္ႏွံပစ္မယ့္ ေနရာဆိုတာကိုလည္း သူတို႔ သိေနၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီပန္းခင္းႀကီးေတြ၊ စိုက္ခင္းႀကီးေတြ၊ ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြက သူတို႔ကို အလုပ္ေပး ထမင္း ေကြၽးထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ႏွင္းဆီေတြ ဖူးဖို႔ပြင့္ဖို႔၊ အသီးအႏွံေတြအထြက္တိုးဖို႔အတြက္ သူတို႔အားလံုး စိုက္ခင္းေတြ၊ ၿခံက်ယ္ႀကီး ေတြထဲမွာ အလုပ္ေတြဆက္ၿပီး လုပ္ၾကရဦးမွာပါ။
( အာရ္အက္ဖ္ေအ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္က ထုတ္လႊင့္ေသာ ေရျခားေျမျခားကို ျပန္လည္တင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။ )
No comments:
Post a Comment